Simyacı, Paulo Coelho
Delikanlı, çölde yol alırken yüreğini dinlemeyi sürdürdü. Onun kurnazlıklarını, onun hilelerini öğrendi. Ve sonunda onu olduğu gibi kabul etti. Bunun üzerine korkmayı bıraktı, çünkü bir akşam yüreği, ona mutlu olduğunu söylemişti. "Biraz şikayet edecek olursam," diyordu yüreği, "bu yalnızca benim bir insan yüreği olmamdandır ve İnsanların yürekleri böyle olur. Ulaşmaya layık olmadıklarını yada ulaşamayacaklarını sandıkları için en büyük düşlerini gerçekleştirmekten korkarlar. Dirilmemem üzere sona ermiş aşklar, olağan üstü olabilecek, ama olamayan anlar, keşfedilmesi gereken, ama sonsuza dek kumlar altında kalan hazineler daha aklımıza gelir gelmez bizler, yürekler hemen ölürüz. Çünkü böyle bir durumla karşılaşınca ölümcül acılar çekeriz.
0 Yorum :
Yorum Gönder