Serenad, Zülfü Livaneli
Kendi dönemimi, çevremdeki insanları düşündüm. Bu kadar büyük kıyımlar, korkunç acılar yaşanmıyordu. Ama insanlar hala, sanki bu hayatın nasıl zorlaştırabiliriz, nasıl çekilmez hale getirip mutsuzluğa neden oluruz diye, gece gündüz düşünüyorlar, sürekli bunun için uğraşıyorlardı, iyi ki her zaman profesörün gençliğindeki kadar fırsat yakalayamıyorlardı.
0 Yorum :
Yorum Gönder