Serenad, Zülfü Livaneli
Otelden çıkınca Süleymana doğru yürürken güler yüzlü görünmeye dikkat ettim. Hatta sözüme başlamadan önce koluna yumuşakça ve kısaca dokundum. Bugün çok geciktik dedim. Sanki yüzümü yaklaştırırsam sesimi kendine daha yakın bulacakmış gibi yüzüne doğru biraz uzandım: Kerem yemek bekliyor. Beni eve atsan... çok zahmet olur mu?
0 Yorum :
Yorum Gönder