Serenad, Zülfü Livaneli
Yağmur yavaş yavaş sulu sepkene dönüşüyor, gökten gittikçe daha fazla kar tanesi düşüyordu. Nemli soğuktan ciğerlerim sızlıyordu. Beyazıt Meydanı'ndan bir taksiye binip eve gittim. Yolda yaşlıca şoför, "Allah barınaksızlara, sokak çocuklarına, hayvancıklara acısın!" dedi. Bu söz içime işledi. Az daha ağlayacaktım.
0 Yorum :
Yorum Gönder