Serenad, Zülfü Livaneli
Yüzündeki ürkek ifadeyle koridorda dikiliyor, birbirine yakın gözleriyle bana bakıyordu. "Merhaba" deyişinde bile sahte, bencil, kaypak bir hava vardı. Sürekli olarak iltifat edilmeyi, övülmeyi bekleyen bir yeniyetme kız gibiydi. Yakışıklılığına güvenerek içyüzünü ve kaypak kişiliğini bilmeyen kadınlarla birlikte olur ama bunu sadece "Bak, ben ne kadar beğeniliyorum, kadınlar bana nasıl bayılıyor" duygusunu tatmin etmek için yapardı.
0 Yorum :
Yorum Gönder