Satranç, Stefan Zweig
"insan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyordu, şakakları ağırmaya başlayana kadar düşünüyordu. Hiç bir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yalnız.. Zamanın dışındaki, dünyanın dışındaki bu yaşayışım on dört gün sürdü."
0 Yorum :
Yorum Gönder