Satranç, Stefan Zweig

26 Kasım 2020 Perşembe 0 Yorum

İnsan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. Insan tekrar tekrar bekliyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, düşünüyor, düşünüyor, şakakları ağrıyana kadar düşünüyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yalnız...
Yazar