Satranç, Stefan Zweig
" Gözler, kulaklar ve diğer duyular; sabahtan akşama, akşamdan sabaha ihtiyaç duydukları gıdayı asla alamıyorlardı. İnsan kendiyle, kendi bedeni ile ve odada bulunan masa, yatak, pencere, lavabo gibi cansız nesne ile çaresizlik içinde yapayalnız kalıyordu. Sessizliğin siyah okyanusunda, fanusun içindeki dalgıcın, onu dış dünyaya bağlayan ipin koptuğunu ve asla yukarıya çekilemeyeceğini bilerek yaşadığı sessizlik gibi."
0 Yorum :
Yorum Gönder