Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, Stefan Zweig
Ben yine de, bütün gün seni beklemekten ve senin yolunu gözlemekten başka bir şey yapmıyordum. Evimizin kapısında pirinçten yapılma küçük bir gözetleme deliği vardı, yuvarlak deliğinden bakılınca da senin tam karşımızdaki evinin kapısı görülebiliyordu. İşte o gözetleme deliği, sakın gülme, sevgilim, çünkü ben bugün bile, bugün bile onun arkasında geçirdiğim saatlerden hiç utanmıyorum! O benim dünyaya açılan gözümdü.
0 Yorum :
Yorum Gönder