Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, Stefan Zweig
ruhumun çığlıklarını dillendirmek zorundaydım. Sadece bir defa seninle konuşmak zorundaydım –ondan sonra yine dilsiz olarak karanlığıma geri döneceğim, yanında hep dilsiz kaldığım gibi. Ama sen, ben yaşadığım sürece bu çığlığı duymayacaksın –ancak öldüğüm takdirde bu benden kalan sana ulaşacak,
0 Yorum :
Yorum Gönder