Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, Stefan Zweig
Bağışla beni, eğer kalemimin mürekkebine arada sırada bir damla acı karışıyorsa da ,evet ,bağışla, çünkü çocuğum,bizim çocuğumuz hemen şuracıkta, mumların titreyen ışıkları altında ölü yatıyor.Tanrı'ya yumruklarımı sıktım ve ona katil dedim, duygularım bulanık ve karmakarışık.Yakınmamı bağışla,ne olur affet beni!
0 Yorum :
Yorum Gönder