Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, Stefan Zweig
Daha sonra ancak okullu kızlara yakışabilecek bu ürkek kaçıştan utandım, çünkü artık iradem açıktı, seninle karşılaşmak istiyordum, seni arıyordum, bir nevi uyuklamakla ve özlemle harcanmış onca yılın ardından nihayet senin tarafından tanımak istiyordum, beni dikkate değer bulmanı sevmeni istiyordum. Ama sen tipi halinde yağan karın altında ve Viyana'nın o bıçak gibi kesen sert rüzgarlarında bile her akşam sokağında beklediğim halde uzun zaman benim farkıma varmadın...
0 Yorum :
Yorum Gönder